นานาสาระเกี่ยวกับพุทธศาสนา
ความรู้พื้นฐานเกี่ยวเถรวาท
พระพุทธศาสนากับปรัชญาเศรษฐกิจพอเพียง
ความสอดคล้องระหว่างเศรษฐศาสตร์แนวพุทธ
และเศรษฐกิจพอเพียงตามแนวพระราชดำหริ
1. ทั้งสองทฤษฏีมุ่งเน้นคุณภาพชีวิต และ คุณค่าของมนุษย์เป็นเบื้องต้น
เพื่อปูทางไปสู่เป้าหมายที่สูงขึ้นไปกล่าวคือ
สวรรค์และพระนิพพานในที่สุด
2. ทฤษฎีทั้งสองเน้นสัมมาเศรษฐกรรม คือ เป็นเศรษฐกิจเชิงจริยธรรมที่มีเป้าหมายในการผลิต
การบริโภค การสร้างงาน เป็นต้น เพื่อยกระดับคุณภาพชีวิตมนุษย์ทั้งร่างกายและจิตใจ
รวมถึงสังคม ชุมชน ระบบนิเวศน ์และ ชาวโลกโดยทั่วไปด้วย
3. ทฤษฎี ทั้งสองนั้นเน้นความเป็นเศรษฐกิจแบบองค์รวม
กล่าวคือ ทั้งสองเป็นระบบการพัฒนาชีวิตของปัจเจกบุคลควบคู่กันไปกับการพัฒนาสังคม
ชุมชน และสิ่งแวดล้อม โดยมีจริยธรรมคือความเมตตา
ความเกื้อกูลสงเคราะห์ ความสามัคคี ความไม่เห็นแก่ตัว
ดังคำกล่าวว่า มนุษย์อยู่ดี ชุมชนอยู่ได้ ธรรมชาติยั่งยืน
4. ทฤษฎีทั้งสองเน้นคุณภาพชีวิตของสรรพสัตว์
ซึ่งหมายถึงมนุษย์และสัตว์ทั้งหมดซึ่งต่างก็รักชีวิตของตนเอง
5. ทฤษฏีทั้งสองเป็นระบบเศรษฐกิจแบบมัชฌิมาที่มีสัมมาอาชีวะเป็นหัวใจสำคัญ
ซึ่งสามารถโยงไปสู่การที่พระพุทธศาสนามีท่าทีปฏิเสธความสุดโต่ง
2 ด้าน คือ การหมกมุ่นในกามสุขอย่างเดียว และ
การทรมานตนเองในรูปแบบต่าง ๆ เหมือนกับศาสนาเชนของศาสดามหาวีระที่นิยมการเปลือยกาย
เป็นต้น
6. ทฤษฎีทั้งสองไม่ได้เป็นเศรษฐกิจแบบระบบปิด
( Close Economy ) ที่รัฐบาลของ เผด็จการนิยมทำกันด้วยการปิดประเทศของตนเอง
เพื่อต้องการตัดการติดต่อสื่อสารกับต่างประเทศ
ด้วยเหตุผลทางการเมือง เป็นต้น และในขณะเดียวกันก็ไม่ใช่เศรษฐกิจแบบทุนนิยมและบริโภคนิยม
ที่ก่อให้เกิดวัฒนธรรมการบริโภคที่ไร้ขอบเขตจนเกิดการทำลายธรรมชาติ
ซึ่งส่งผลให้เกิดพิบัติทางธรรมชาติต่างๆ
โดยสรุป เศรษฐศาสตร์แนวพุทธเป็นฐานของเศรษฐกิจพอพอเพียง
เป็นเศรษฐศาสตร์พุทธซึ่งเป็นภาคทฤษฎีหรือหลักการ
ส่วนเศรษฐกิพอเพียงเป็นภาคปฏิบัติของเศรษฐศาสตร์แนวพุทธทั้งภาคทฤษฎีและภาคปฏิบัติจะต้องดำเนินต่อไปด้วยกันเสมอ
เพื่อนำไปสู่ความเจริญก้าวหน้าทางเศรษฐกิจของประเทศชาติ
ถ้าเศรษฐกิจพอเพียงปราศจากแนวพุทธก็จะตีบตันมืดบอด
และในทำนองเดียวกัน เศรษฐศาสตร์แนวพุทธถ้าปราศจากเศรษฐกิจพอเพียงก็จะเป็นความว่างเปล่า
คัดมาจาก
http://www.sansai.ac.th/works_teach/socail/economysupporttheking.html
|
|