ธัมมาภิคีติง
(คำขับสรรเสริญพระธรรม)


(หัวหน้านำ)
หันทะ มะยัง ธัมมาภิคีติง กะโรมะ เส ฯ
เชิญเถิด เราจงทำการขับสรรเสริญพระธรรม.
สฺวากขาตะตาทิคุณะโยคะวะเสนะ เสยโย,
พระธรรมประเสริฐด้วยอำนาจที่ประกอบด้วยคุณ มีความเป็นธรรมที่ตรัสดีแล้ว
เป็นต้น,
โย มัคคะปากะปะริยัตติวิโมกขะเภโท,
พระธรรมใดต่างโดยมรรคผลและนิพพาน,
ธัมโม กุโลกะปะตะนาตะทะธาริธารี,
ป้องกันผู้ประพฤติธรรมไม่ให้ตกไปในที่ชั่ว,
วันทามะหัง ตะมะหะรัง วะระธัมมะเมตัง,
ข้าพเจ้าไหว้พระธรรมเครื่องขจัดความมืดนั้น,
ธัมโม โย สัพพะปาณีนัง สะระณัง เขมะมุตตะมัง,
พระธรรมใดเป็นสะระณะอันเกษมสูงสุดของสรรพสัตว์ทั้งหลาย,
ทุติยานุสสะติฏฐานัง วันทามิ ตัง สิเรนะหัง ฯ
ข้าพเจ้าไหว้พระธรรมเป็นที่ตั้งแห่งอนุสสติที่ ๒ นั้น ด้วยเศียรเกล้า.
ธัมมัสสาหัสฺมิ ทาโส (ทาสี) วะ ธัมโม เม สามิกิสสโร,
ข้าพเจ้าเป็นทาสของพระธรรม พระธรรมเป็นเจ้านายของข้าพเจ้า,
ธัมโม ทุกขัสสะ ฆาตา จะ วิธาตา จะ หิตัสสะ เม ฯ
พระธรรมเป็นผู้กำจัดทุกข์และดำรงประโยชน์ของข้าพเจ้า.
ธัมมัสสาหัง นิยยาเทมิ สะรีรัญชีวิตัญจิทัง,
ข้าพเจ้ามอบกายและถวายชีวิตนี้แด่พระธรรม,
วันทันโตหัง (วันทันตีหัง) จะริสสามิ ธัมมัสเสวะ สุธัมมะตัง ฯ
ข้าพเจ้าไหว้อยู่จักประพฤติตามความที่พระธรรมเป็นธรรมดี.
นัตถิ เม สะระณัง อัญญัง ธัมโม เม สะระณัง วะรัง,
สรณะอื่นของข้าพเจ้าไม่มี พระธรรมเป็นสรณะอันประเสริฐของข้าพเจ้า,
เอเตนะ สัจจะวัชเชนะ วัฑเฒยยัง สัตถุ สาสะเน ฯ
ด้วยการกล่าวคำสัตย์นี้ ขอข้าพเจ้าพึงเจริญในพระศาสนาของพระศาสดา .
ธัมมัง เม วันทะมาเนนะ(วันทะมานายะ) ยัง ปุญญัง ปะสุตัง อิธะ,
ข้าพเจ้าไหว้พระธรรมอยู่ได้ก่อสร้างบุญใดไว้ในที่นี้,
สัพเพปิ อันตะรายา เม มาเหสุง ตัสสะ เตชะสา ฯ
ขออันตรายแม้ทั้งหมด อย่าได้มีแก่ข้าพเจ้าด้วยเดชของบุญนั้น.
(พึงหมอบกราบว่า)
กาเยนะ วาจายะ วะ เจตะสา วา ธัมเม กุกัมมัง ปะกะตัง มะยา ยัง
กรรมชั่วใดอันข้าพเจ้าทำแล้วในพระธรรมด้วยกายหรือวาจาใจ,
ธัมโม ปฏิคคัณฺหะตุ อัจจะยันตัน,
ขอพระธรรมจงรับโทษนั้น
กาลันตะเร สังวะริตุง วะ ธัมเม ฯ
เพื่อจะระวังต่อไปในพระธรรม.